Αγόρασε, αξίζει...

...κάθε στιγμή μας πιέζουν ψυχολογικά πως είμαστε η ντροπή της Ευρώπης, πως θα χάσουμε τα πάντα, πως δεν αξίζουμε τίποτα! Μία ματιά γενικά θα μας δείξει πως ο μέσος Έλληνας δεν χαμογελάει και είμαστε οι περισσότεροι σε πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης και με κατάθλιψη!

Ποιά είναι η λύση που μας δίνουν απλόχερα? Το shopping therapy, γνωστή λύση σε Αμερικανόφερτα πρότυπα που μας πέρασαν! Κατανάλωσε για να είσαι κάτι! Πράγματι, αν αγοράσουμε καινούργιο αυτοκίνητο θα πάμε καλύτερα διακοπές? Το πρόβλημά μας για να φύγουμε τόσο καιρό ήταν πως δεν είχαμε νέο αυτοκίνητο και δεν το ξέραμε? Δεν ήταν ή δεν είναι πως δεν έχουμε χρήματα για να ζήσουμε ή πως ακρίβυνε η βενζίνη, τα διόδια ή πως δεν είμαστε το αυτοκίνητο που αγοράσαμε? Πόσες φορές είδαμε γύφτουλες - βλάχουρες σε αυτοκινητάρες να μοστράρουν μέσα και να καμαρώνουν? Πόσους έχουμε δει με αυτοκινητάρες αλλά με τρύπιες κάλτσες και χωρίς ευρώ στο πορτοφόλι τους? Πάλι δεν τους βλέπαμε γύφτουλες- βλάχουρες και ας μη ξέρουμε για τις τρύπιες τους κάλτσες ή πόσα φράγκα έχουν στο πορτοφόλι τους? Γιατί νομίζουμε πως αγοράζοντας κάτι θα αλλάξουμε το προφίλ μας στο ευρύ κοινό?

Αν αγοράσουμε το νέο κινητό, που κάνει τα πάντα, είναι πανάκριβο και "λίγοι" το παίρνουν, γιατί θα νομίζουμε πως κάτι άλλο θα είμαστε? Θα μας πάρουν περισσότερα άτομα τηλέφωνο? Δεν θα δουν κάποια στιγμή πως έχουμε το "υπέρτατο" κινητό αλλά βρωμάει η ανάσα μας από τη πείνα? Πόσους έχουμε δει με απίστευτα κινητά αλλά να μην τολμούν να βγουν για ποτό γιατί τα χρήματά τους φτάνουν μόνο για ένα καφέ να δείξουν το κινητό τους?

Βλέποντας τα νέα αγοράς στις μοτοσυκλέτες που ασχολούμαι, βλέπω νέα μοντέλα που δίνουν τεχνολογίες που στη πράξη μπορεί κάποιος να πάει το γύρο του κόσμου! Εμείς τα αγοράζουμε και στη πράξη δεν πάμε ούτε καν στο γύρο της Πελοποννήσου! Παραμυθιαζόμαστε πως με τέτοια μοντέλα θα είμαστε υπέρτατοι οδηγοί που θα γυρίσουμε το κόσμο! Ξεχνάμε τα βασικά, πως τη δεκαετία του 90 με ένα ΧΤάκι πήγαινες παντού αν το ήθελες και μπορούσες κι όλας να το φτιάξεις και στο δρόμο! Τώρα γεμίσαμε τεχνολογίες που δεν τολμά ο μέσος οδηγός να ανοίξει καπάκι! Ολοι θέλουμε να βάλουμε power commander για να πηγαίνει καλύτερα η μοτοσυκλέτα μας, χωρίς να ξέρουμε πως δεν δίνει ίππους, αλλά κάνει πιο σωστή καύση καυσίμου, αλλά εμείς επιμένουμε πως δίνει αλόγατα χωρίς να έχουμε γνώσεις, απλά το διαβάσαμε σε ένα φόρουμ! Να δω αυτόν που μιλάει πολύ στο τέλος του καλοκαιριού πόσα χλμ έγραψε με το εργαλείο του, πόσα περισσότερα μέρη είδε τώρα που έλυσε το πρόβλημα με τη νέα του μοτοσυκλέτα! Οι μισοί φοβόμαστε μη σκάσει κάτω και χαλάσουμε μία περιουσία για να τη φέρουμε πάλι στα μέτρα της, όταν κάποτε οι μοτοσυκλέτες είχαν πολλά πλαστικά μέρη για να πέφτουν και να τις φτιάχνουμε με λίγα χρήματα και η τεχνολογία τους ήταν μέσα σε λίγες ντίζες που τις άλλαζες και συνέχιζες! Για αυτό ακόμα λατρεύω τα παλιά ΧΤ και τις Africa γιατί πήγαινες εκεί που υπόσχονταν ενώ τα GS μόνο στα όνειρα κάποιων πάνε κάπου εκτός από τις καφετέριες και βλέπουν τη σκόνη σαν χώμα...

Πλασματικές ανάγκες για να κρύψουμε τη γύμνια μας που είναι πλασματική και φυτευτή, που στη πράξη το πρόβλημα παραμένει, γιατί με το που θα το αγοράσουμε το νέο υπέρτατο αγαθό, πάλι θα κλαιγόμαστε γιατί δεν θα μπορούμε να το χαρούμε αφού δώσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε για να το αποκτήσουμε, άρα κινήσαμε την αγορά, βάζουμε τον εαυτό μας στο τρυπάκι να μη χαιρόμαστε τίποτα και να τρέχουμε πίσω από νέα μοντέλα! Χάνουμε την αξία όμως, που είμαστε εμείς, να δούμε γιατί νιώθουμε έτσι, αν μπορεί κάποιος να μας βοηθήσει, να μας στηρίξει και αν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς πολλά νέα καλούδια μέχρι αυτά να χαλάσουν!

Μάλλον μας έκαναν να κρίνουμε τον άνθρωπο για το τί αγοράζει και όχι για το τί προσφέρει και έτσι μπαίνομε στο στυπάκι του shopping therapy όταν δεν νιώθουμε καλά, κουκουλώνοντας το πρόβλημα που πάλι θα εμφανιστεί σε λίγο καιρό! Αν δούμε διαφορετικά τον άνθρωπο θα δούμε πως ελάχιστα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε! Λίγη καθαρή τροφή, λίγη αληθινή αγάπη, πολλή υγεία και ακόμα περισσότερα όνειρα και τότε το κάθε μέρος γίνεται ένα μικρό βασίλειο που ίσως να το μοιραστούμε και να το χαρούμε!

Χρόνια τα πλήρωσα τα λάθη μου, έφτιαξα και εγώ ένα χρυσό βασίλειο με πολλά όμορφα καλούδια που αγόρασα όλο χαρά, τα πλήρωσα ακριβά και ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, έχασα την επαφή με αγαπημένους ανθρώπους και νόμιζα πως αγοράζοντας θα γινόμουν άλλος άνθρωπος! Πια θεωρώ πως αξίζει να χαίρομαι ό,τι έχω με ανθρώπους και δεν έχει αξία πού κοιμάσαι αλλά πώς νιώθεις όταν ξέρεις πως κοιμάσαι με ανθρώπους που σε ξέρουν και σε αγαπούν για αυτά που είσαι και όχι για αυτά που αγόρασες...
 
πηγή : ligesskepsis.blogspot.com