Κοινωνιολογία

Η Κοινωνιολογία ορίζεται συχνά ως «Η μελέτη της κοινωνίας, η ανθρώπινη κοινωνική αλληλεπίδραση».

Αυτό το πεδίο μελετά τις κοινωνικές δομές, τόσο τις Γνωστικές όσο και τις Υλιστικές. Ένα παράδειγμα Γνωστικής Κοινωνικής Δομής είναι το θεσμικό ίδρυμα της θρησκείας και το πώς η λειτουργία του επηρεάζει την συλλογική συνείδηση. Για παράδειγμα, οι Προζωϊστές Χριστιανοί μοιράζονται την πεποίθηση ότι η ανθρώπινη «ζωή» αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο της φύσης και το να σκοτώνεις ένα αγέννητο έμβρυο είναι λάθος. Παράλληλα, το βασισμένο στον ανταγωνισμό χρηματικό σύστημα έχει συνηγόρους που προωθούν ιδέες όπως το πώς ο ανταγωνισμός είναι η πιο παραγωγική κοινωνική κατάσταση που μπορούν να υιοθετήσουν οι άνθρωποι. Οι Υλιστικές κοινωνικές δομές από την άλλη είναι προφανείς και υπάρχουν με τη μορφή εταιριών και κυβερνήσεων, η καθεμία με ισχυρή επίδραση στην κοινωνία. Φυσικά, όλα τα υλιστικά κοινωνικά δομήματα συνδέονται με τη Γνωστική σφαίρα επιρροής,  καθώς πάντα κρύβουν μια ιδεολογία πίσω τους.

Τωρα, ένα κοινό κοινωνιολογικό θέμα αφορά την «Ανθρώπινη Φύση» και την επιρροή της σε συλλογικό επίπεδο. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι άνθρωποι διδάσκονται ότι είμαστε εκ φύσεως ανταγωνιστικοί, μαζί με την πεποίθηση ότι η κοινωνική διαστρωμάτωση ή ιεραρχία είναι επίσης μια «φυσική ανθρώπινη τάση.» Αυτό είναι μια απάτη. Αν πάρουμε για παράδειγμα μια αγέλη λεόντων, θα παρατηρήσουμε μια κοινωνική ιεράρχηση και βίαιο ανταγωνισμό, στις περισσότερες περιπτώσεις για την τροφή. Αυτή η σύγκριση είναι που οδηγεί τους ανθρώπους στην πεποίθηση ότι αποτελεί κοινό τόπο και στις ανθρώπινες κοινωνίες (πόλεμος, απληστία, εγωισμός, κλπ.).  Ωστόσο, αυτό που παραβλέπεται, είναι οι περιβαλλοντικές συνθήκες σε κάθε περίπτωση. Η αγέλη λιονταριών ζει σε έναν κόσμο φυσικής ανέχειας. Δεν έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν παγίδες για την τροφή τους, ούτε και είναι προσβάσιμη η τροφή κατά βούληση. Πρέπει να κυνηγούν και να μάχονται μεταξύ τους. Αυτό δημιουργεί έναν φυσικό ανταγωνισμό, διότι για να επιβιώσουν, τα λιοντάρια ΟΦΕΙΛΟΥΝ να είναι επιθετικά αναμεταξύ τους. Έτσι, η ιεραρχία αναπτύσσεται προς όφελος του δυνατότερου, που ασκεί την κυριαρχία του με ταξικό τρόπο. Παρόμοια, στις ανθρώπινες κοινωνίες συμβαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Οι άνθρωποι ζουν σε παρόμοιες συνθήκες ανέχειας από την αρχή της ιστορίας τους. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, γίναμε όλο και πιο «πολιτισμένοι», χάρη στην ικανότητά μας να Δημιουργούμε. Αντίθετα με τα λιοντάρια, οι άνθρωποι μπορούν να δημιουργούν εργαλεία και να κινητοποιούν διαδικασίες που τους ελευθερώνουν από την αγγαρεία ή τα προβλήματα, μειώνοντας την ανέχεια. Με δεδομένη αυτή την «ενόραση», συμπαιρένουμε ότι σε ένα στοιχειώδες επίπεδο, εάν μπορούσε να εξαλειφθεί η ανέχεια, τότε η ανθρώπινη συμπεριφορά θα υφίστατο μια δραματική αλλαγή, θα απομακρυνόταν από τον ανταγωνισμό, την εξουσιαστικότητα και την κοινωνική διαστρωμάτωση.

Παρόμοια, ξεπερασμένες ιδεολογίες που δεν αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου, όπως οι θεϊστικές θρησκείες αναπαράγουν τον μύθο ότι οι άνθρωποι/ κοινωνίες είναι φτιαγμένες με συγκεκριμένο τρόπο. Για παράδειγμα, η Καθολική ιδεολογία υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι με αμαρτία. Αυτό είναι παράλογο,  αναχρονιστικό και βασίζεται σε πρωτόγονες κατανοήσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα μωρό γκάντι και σε ένα μωρό Χίτλερ… το περιβάλλον είναι αυτό που διαμορφώνει το άτομο και άρα την κοινωνία (και τούμπαλιν).

Άρα, η πραγματική Κοινωνιολογική αλλαγή θα επέλθει από την αφαίρεση των συνθηκών που προκαλούν την παρεκκλίνουσα συμπεριφορά που μολύνει τις κοινωνίες. Οι φυλακές, η αστυνομία και οι νόμοι είναι μόνο μπαλώματα και, στην πραγματικότητα,  τείνουν να χειροτερεύουν την κατάσταση.

Τελικά, θα χρειαστεί ο επανασχεδιασμός του πολιτισμού μας για να αλλάξει η ανθρώπινη συμπεριφορά προς το καλύτερο.

πηγή :  www.thezeitgeistmovement.com