Σχολή Τυφλών, Θεσσαλονίκη, 03/04/2013, 11:44

Κάθομαι στον καναπέ πλαί στην familia μου ακούγοντας αυτή τη χαλαρή μουσική και πίνοντας τον espresso μου από την μηχανή που μου πήραν τα φιλαράκια μου. Τι τυχερός που είμαι, αναρωτιέμαι. Έχω πραγματικά ότι μπορούσα να ονειρευτώ, η μάλλον καλύτερα, δε μου λείπει τίποτα (ένα super τηλεσκόπιο ίσως). Όμως η αλήθεια είναι ότι μου λείπει κάτι.

Μου λείπει η δύναμη να βοηθήσω τον συνάνθρωπο μου, να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό. Να μαζέψω μια σακούλα ρούχα που τα έχω στην ντουλάπα και αράζουν χρόνια τώρα και να τα δώσω σε κάποιον. Να πάρω μια μερίδα φαγητό που θα την στείλω στα σκουπίδια και να την δώσω σε ένα στόμα. ΝΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΩ τα πράγματα μεταξύ μας χωρίς να αγοράζω κάθε φορά καινούρια ρούχα και αντικείμενα ! Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που μπορώ να κάνω, αλλά προτιμώ να κάνω τα ίδια και τα ίδια.

Να γίνω ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ με δύναμη που να πηγάζει από μέσα μου. Να μην ΦΟΒΑΜΑΙ κανέναν. Να ξυπνάω κάθε μέρα με ΧΑΜΟΓΕΛΟ και έτοιμος να κάνω κάτι διαφορετικό. ΚΑΤΙ που θα με κάνει να γεμίσω τις μπαταρίες μου και να με δώσει ώθηση να ΣΥΝΕΧΙΣΩ...

Να έχετε μια όμορφη μέρα...

Νικήτας